رمزگشایی محققان از کشف آنتی بیوتیک جدید

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ به نقل از یونیورسیتی بون، این آنتی بیوتیک (کلوویباکتین) کاملاً متفاوت از سایر آنتی بیوتیک‌های قبل از خود عمل می‌کند و ممکن است به تغییری شگفت انگیز در مبارزه با ابر میکروب‌هایی که در برابر دارو‌های فعلی مقاومت می‌کنند، کمک کند.
در توسعه این آنتی بیوتیک، محققان آلمانی و ایالات متحده از دستگاهی به نام iCHip استفاده کردند که به دانشمندان اجازه می‌دهد باکتری‌هایی را که تا به حال به عنوان ماده تاریک باکتریایی در نظر گرفته می‌شدند، یا باکتری‌هایی که به سادگی نمی‌توان در آزمایشگاه رشد داد، کشت کنند. ۹۹ درصد از کل باکتری‌ها در این دسته قرار می‌گیرند. 
این دستگاه به محققان کمک کرد تا کلوویباکتین را که آنتی بیوتیکی است که توسط میکروب‌های خاک موجود در کارولینای شمالی به نام Eleftheria terrae تولید می‌شود، پیدا کنند. این دستگاه باکتری‌ها کلوویباکتین را به منظور حمله به باکتری‌ها تولید می‌کنند و به کلوویباکتین کمک می‌کنند تا با سایر میکروب‌های خاک رقابت کنند.
یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: کلوویباکتین متفاوت است. از آنجایی که کلوویباکتین از باکتری‌هایی که قبلاً قابل رشد نبودند، جدا شد، باکتری‌های بیماری‌زا قبلاً چنین آنتی‌بیوتیکی را ندیده‌اند و زمانی برای ایجاد مقاومت نداشته‌اند.
هنگامی که این آنتی بیوتیک کشف شد، محققان به بررسی نحوه عملکرد آن پرداختند. آن‌ها کشف کردند که مکانیسم کشتن آن با آنتی‌بیوتیک‌های فعلی متفاوت است. این آنتی‌بیوتیک اساساً یک قفس در اطراف سه مولکول پیش ساز مختلف تشکیل می‌دهد که مهاجمان باکتریایی از آن‌ها برای ساختن دیواره سلولی خود استفاده می‌کنند. 
هنگامی که آنتی بیوتیک خود را به باکتری‌های مضر می‌چسباند، رشته‌هایی را می‌فرستد که بیشتر به باکتری متصل می‌شود و آن را از بین می‌برد. همچنین باعث می‌شود که باکتری‌ها آنزیم‌هایی به نام اتولیزین آزاد کنند که با حل کردن دیواره‌های سلولی خود به آن‌ها کمک می‌کند تا خودکشی کنند.
نویسنده این مطالعه گفت: مکانیسم حمله چند هدفه کلوویباکتین، سنتز دیواره سلولی باکتری را به طور همزمان در موقعیت‌های مختلف مسدود می‌کند. این امر فعالیت دارو را بهبود می‌بخشد و به طور قابل ملاحظه‌ای استحکام آن را در برابر توسعه مقاومت افزایش می‌دهد.
در مطالعات انجام شده روی موش، کلوویباکتین در مبارزه با طیف وسیعی از پاتوژن‌ها مؤثر بود و به طور ویژه‌ای در برابر باکتری‌های گرم مثبت مانند باکتری‌هایی که باعث عفونت‌های شایع بیمارستانی از جمله MRSA، استاف و استرپتوکوک می‌شوند و همچنین باکتری‌هایی که باعث طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله سل می‌شوند، موفق به نظر می‌رسید.