اذکار نماز چه تاثیری بر قلب و روح انسان دارند؟

دین مبین اسلام، دستور‌های منظم و دقیقی برای سعادت دنیا و آخرت دارد و از عمده‌ترین وظایفی که برای پیروان خود معین کرده، چنانچه ذکر شد، مداومت بر یاد خدای سبحان است که همه دغدغه‌ها و خاطر پریشانی‌ها را به طمأنینه مبدل می‌سازد. نماز که در این میان دارای رفیع‌ترین جایگاه است و سرود آزادی و آزادگی، او را از اسارت دشمنان درونی و بیرونی آزاد کرده و، چون ارتباط صمیمانه‌ای میان آفریده ضعیف و آفریدگار تواناست آثار روحی و روانی فراوانی برای قلوب خسته و دل‌ها و روح‌های ناتوان و مضطرب در بردارد.دلیل اذکار باور قلبی و یقینی اصول اساسی دین (توحید، نبوت، معاد، و...) که ودایع خداوند رحمان در قلب انسان بوده و در اثر غفلت حاصل از «حُبّ ذات» و «حُبّ دنیا» و اشتغال فکر و ذهن آدمی به ماسوی الله به بوته فراموشی سپرده شده اند، به خود بیاید و تسلیم حکم آن‌ها گردد.

«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّـهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِیمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ. الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ. أُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ»

ترجمه: (مؤمنان حقیقی آنانند که، چون ذکری از خدا شود دلهاشان ترسان و لرزان شود و، چون آیات خدا را بر آن‌ها تلاوت کنند بر مقام ایمانشان بیفزاید و به خدای خود در هر کار توکل می‌کنند. آنان که نماز را به پا می‌دارند و از هر چه روزی آن‌ها کرده‌ایم انفاق می‌کند. آن‌ها به راستی و حقیقت اهل ایمانند که نزد خدا مراتب بلند و آمرزش و روزی نیکو دارند).

 

ذکر و یاد با توجه خداوند سبحان انسان را خائف و در مقابل ذات اقدس الهی خاضع و خاشع کرده و با تطهیر قلب، او را تا درجه اعلی توکل (و تفویض و تسلیم و رضا) بالا می‌برد، و با مهمان کردن او برسفره رحمت و رضوان الهی به او رزق کریم عطا می‌نماید، و به همین دلایل است که گفته می‌شود ذکر اسماءالله (در نماز و تلاوت قرآن و دعا و مناجات و...) نافع‌ترین عبادات است.

 

«حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَىٰ وَقُومُوا لِلَّـهِ قَانِتِینَ»

ترجمه: (بر نماز‌ها مواظبت و توجه کامل داشته باشید و به خصوص نماز وسطی (صبح) و به طاعت خدا قیام کنید).

بر مراقبت و مواظبت از صلوة (به عنوان بالاترین ذکرخداوند) و اقامه اول وقت آن (یا حداقل در وقت فضیلت آن) و با توجه کامل و طولانی و پیوسته تاکید فرموده است.

 

منبع: العالم