ولادت باسعادت مولای عاشقان، امیر مؤمنان، علی علیه السلام، خجسته باد

به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز سیستان و بلوچستان ، حضرت على (ع) در سیزده رجب سال 30 عام الفیل در کعبه به دنیا آمد مادرش فاطمه بنت اسد و پدرش ابوطالب نام داشت.

زمانى که على (ع) دیده به جهان گشود، بیش از سى سال از عمر با برکت پیامبر اکرم (ص) نگذشته بود و پیامبر (ص) در چهل سالگى به رسالت مبعوث گردید؛ بنابراین على (ع) در موقع بعثت پیامبر بیش از 10 سال نداشت.

امیرمومنان علی (ع)  در حوادث تاریخ اسلام همواره در کنار پیامبر اسلام (ص) قرار داشت و پس از درگذشت آن حضرت نیز سى سال زندگى نمود.

کنیه حضرت علی علیه السلام

در فرهنگ عرب، کنیه اسمی غیر از نام اصلی شخص است، که برای مردان با کلمه اَب و اِبنْ، و برای زنان با اُم و بنت می آید و غالبا برای تعظیم و تکریم شخص به کار می رود. حضرت علی علیه السلام هم کنیه های مختلفی داشت؛ از جمله:

ابوتراب که کنایه از هم نشینی آن حضرت با خاک و سجده های طولانی ایشان داشت. در سال دوم هجری، روزی علی علیه السلام روزی زمین خوابیده و مقداری گرد و غبار بر لباسش نشسته بود. در این هنگام، پیامبر اسلام بر بالین ایشان آمد و با خطاب «یا ابوتراب» آن حضرت را بیدار کرد. از آن زمان، آن حضرت به این کنیه مشهور شدند.

ابوریحانتین: این کنیه را هم پیامبر برای ایشان قرار داد و به معنای پدر دو ریحانه بهشت، امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام است.

القاب حضرت علی علیه السلام

در فرهنگ اعراب، لَقَب اسمی غیر از اسم اصلی شخص و نامی است که کسی به آن شهرت می یابد. لقب بر مدح یا ذَمّ شخص اشاره دارد. القاب حضرت علی علیه السلام فراوان است و همگی دلالت بر مدح حضرت علی علیه السلام می کنند؛ از جمله:

یعسوب الدین و یعسوب المؤمنین: ابن ابی الحدید که از بزرگان اهل سنت است، در این باره می گوید: این دو لقب را پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در دو نوبت به علی بخشید. یک بار به او لقب یعسوب الدین را داد؛ یعنی مالک و رییس و حاکم دین، و در نوبت دیگر فرمود یعسوبُ المؤمنین؛ یعنی آقا و رئیس مؤمنان.

مرتضی لقب دیگر حضرت علی علیه السلام به این معناست که رفتار و کردار آن حضرت، مورد پسند خدا و رسول خداست.

از دیگر لقب های آن حضرت، می توان به اسداللّه (شیرخدا)، حیدر (شیر بیشه ایمان) و کاشِفُ الکَرْب (بر طرف کننده غم) اشاره کرد.

پذیرش اسلام از طرف حضرت علی علیه السلام

از امتیازات پیروان حق و حقیقتْ پذیرایی و قبول حق بعد از شناخت آن است. حضرت علی علیه السلام از این ویژگی ممتاز بهره مند بود و از این رو، پس از بعثت پیامبر اکرمْ اولین کسی که به رسالت ایشان ایمان آورد، حضرت علی علیه السلام بود.

پیامبر در این باره می فرمایند: «نخستین کسی که در روز رستاخیز مرا در حوض کوثر ملاقات می کند، پیش قدم ترین شما در اسلام، علی بن ابیطالب است».

حضرت علی علیه السلام هم می فرماید: «خدایا، من نخستین کسی هستم که پیام تو را شنید و دعوت پیامبر تو را پاسخ گفت و پیش از من، جز پیامبر خدا کسی نماز نگذارد» همه علمای شیعی و سنی، به این فضیلت بزرگ حضرت علی علیه السلام اعتراف دارند.

در تاریخ اسلام، احترام ویژه پیامبر صلی الله علیه و آله به حضرت علی علیه السلام بی نظیر بوده است.

آن حضرت، همواره پیروی و محبت به علی علیه السلام را توصیه کرده و می فرمودند: «هر کس بخواهد به حضرت آدم در عملش، به نوح در تقوایش، به ابراهیم در بردباری اش، به موسی در هیبتش و به عیسی در عبادتش بنگرد، به علی بن ابی طالب نظر کند».

ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه، خود درباره والایی مقام حضرت علی علیه السلام به نقل روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پرداخته و می نویسد: «هر کس دوست دارد مثل من زندگی کند و مثل من بمیرد، به ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام تمسک جوید».

وی هم چنین اضافه می کند که: «علی، امیر مردم با ایمان، پیشوای متقین، رهبر کمال یافتگان پاک به بهشت پروردگار عالمیان است. کسی که او را تصدیق کند، رستگار شود و کسی که او را تکذیب نماید، رسوا و ساقط گردد».

حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) فرمودند:
ای مردم! به خدا سوگند من هرگز شما را به هیچ طاعتی فرا نمی‌خوانم مگر آنکه خود بر شما. در عمل به آن. پیشی می‌جویم و از هیچ گناهی بازتان نمی‌دارم و نهی نمی‌کنم. مگر آنکه پیش از شما، خود را از عمل به آن باز می‌دارم.