عذرخواهی عجیب و غریب سرمربی!

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ تکواندوی ایران که از المپیک 2000 سیدنی تا 2012 لندن همیشه یک نماینده را روی سکو داشت اما  المپیک 2016 ریودوژانیرو برایش کابوس وحشناکی بود.

هادی ساعی و مجید افلاکی دو المپین ما در سیدنی بودند که این بازیها با برنز ساعی همراه شد.

چهار سال بعد در المپیک آتن ساعی و یوسف کرمی حضور داشتند که با طلای هادی و برنز یوسف نتیجه ای بسیار خوب برای تکواندو رقم خورد.

تیم ملی تکواندو مردان ایران در المپیک 2008 پکن که رضا مهماندوست هدایت تیم را برعهده داشت با 2 ورزشکار حاضر شد و ساعی با گرفتن این مدال تنها طلایی کاروان ورزشی در آن دوره از رقابت ها لقب گرفت.

در المپیک 2012 لندن محمد باقری معتمد با هدایت فریبرز عسکری یک نقره گرفت تا ناکامی یوسف کرمی جبران شود.

فدراسیون پرخرج تکواندو در 2 سال گذشته تقریبا در همه  کمپ ها و تورنمنت ها شرکت کرد تا محصول خود را در المپیک برداشت کند، المپین های تکواندو ایران در سایه القابی همچون سونامی و نابودگر سرخوش بودند.

سونامی (فرزان عاشورزاده )را در همان حضور نخست  در شیاپ چانگ، نسیم (حریف ناشناس ) برد  .

نابودگر تکواندو (مهدی خدابخشی ) هم مقابل حریف ایرانی الاصل جمهوری آذربایجانی  نابود شد! جالب اینکه هدایت این  ورزشکار را  رضا مهماندوست سرمربی المپیک  2008 ایران برعهده داشت.

سجاد مردانی در راند طلایی به حریف مسلمان انگلیسی خود باخت. این در حالی بود که تساوی در سه راند مسابقه نه با تکیه بر تکنیک و جنگندگی بلکه در شرایطی که با یک چرخش حریف سه بر صفر عقب بود و تنها با اخطارهایی که هوگوپوش انگلیسی گرفت بدست آمد. در واقع تکواندو ایران با غرور قهرمانی جهان حریفان خود را دست کم گرفت در حالیکه حریفان ایران مدت ها است با بررسی شرایط آنها نقشه شکست ما را کشیده بودند.

اما مهمترین مشکل ناکامی تکواندو ایران در ریو شاید در هدایت این ورزشکاران با رنک های خوب در اوزان خود باشد. 

مقانلو که در این مدت همواره از سیستم (رنکینک سیستم!) صحبت می کرد با غرور خاصی پا به دهکده بازیها گذاشت، مقانلو پس از این شکست ها مقابل حریفان نه چندان مطرح اعلام کرد مردم مرا بخاطر کارنامه خوبم ببخشند! در حالیکه نمی شود المپیک را با مسابقات دیگر مقایسه و جایگزین کرد.

نگاهی سهل انگارانه شاید نگاه هواداران را نسبت به تکواندو تغییر دهد، عیار یک ورزشکار، سرمربی و فدراسیون در المپیک سنجیده می شود و نگرفتن مدال از رشته مدال آور المپیکی نیاز به موشکافی و بررسی بیشتری دارد.

سرمربی که نتواند بر استرس خود غلبه کند بی شک این ترس و استرس را به ورزشکار خود منتقل می کند و میشود همان که همگان در ریو دیدند.